Μάλλον δεν άκουσες καλά. Δεν ήταν τα τακούνια της ματαιότητας αλλά οι χτύποι της καρδιάς. Ακόμη και την ώρα της κοινής αμφιβολίας, τα όνειρά σου είναι πιο δυνατά από σένα. Και σε κρατάνε ζωντανή.
Έχει σπάσει ο ροοστάτης... ανεβαίνουν ορόφους... σε λίγο θα πλημυρίσουν στο φως.... ακύρωσε τις ενστάσεις. Αφέσου... Και θα σε πάρουν μαζί, αλλού, κάπου, που ίσως τώρα αδύνατο και να φανταστείς...
Ευτυχώς ποιητή μου, υπάρχουν και τα όνειρα, αλλά και τα ποιήματα που με το αχνό τους υλικό "θολώνουν" τις αμφιβολίες...και η ματαιότητα ενίοτε γκρεμοτσακίζεται από τα ψηλά της τα τακούνια κι αφουγκράζεται τους χτύπους της καρδιάς. καμιά φορά συντονίζεται κιόλας στην εσωτερική αυτή μουσική...
Τάσο σ΄ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια... οι λέξεις είναι κροτίδες να τρoμάζουμε τη ματαιότητα. Τα όνειρα, η ποίηση, η αγάπη είναι μερικά ακόμη πιο αποτελεσματικά όπλα για να την ξορκίσουμε, όπως μας θύμισε ο αγαπημένος μας ποιητής
ο ροοστάτης των ονείρων πάντα στο ΟΝ Νίκο μου... κι ας πλημμυρίσει φως όλο το αμπάρι αυτού του πλοίου κι ας πεταχτούν έξω όλοι οι τυφλοπόντικες της ψυχής... άπλετο φως, πρωινό, σαν αυτό που με θαμπώνει τώρα, και με ταξιδεύει στη χώρα της ουτοπίας εκεί που δεν υπάρχει καν η λέξη "φως" γιατί δεν υπάρχει και η λέξη "σκοτάδι" μια...ολόφωτη καλημέρα...
10 σχόλια:
Τι να πω τωρα εγω...
Για τις εκπληκτικά ποιητικές σου λεξεις , ή για το μοναδικά υπεροχο κομματι που διάλεξες...
Και τα δυο σαν να βουτηξαν και έβαλαν στη χούφτα τους την ψυχή μου.
Καλη σου μερα Τζουλια μου
Το λιγότερο που μπορώ να πω είναι καταπληκτικό ..
Από την αρχή έως το τέλος είναι όλες οι λέξεις τέλειες .
Καλημέρα .
Μάλλον δεν άκουσες καλά. Δεν ήταν τα τακούνια της ματαιότητας αλλά οι χτύποι της καρδιάς. Ακόμη και την ώρα της κοινής αμφιβολίας, τα όνειρά σου είναι πιο δυνατά από σένα. Και σε κρατάνε ζωντανή.
Θαυμάσιες λέξεις, χωρίς αμφιβολία...συγκλονιστικό!
"Μωβένια" μου,
να είσαι καλά!
Έχει σπάσει ο ροοστάτης... ανεβαίνουν ορόφους... σε λίγο θα πλημυρίσουν στο φως.... ακύρωσε τις ενστάσεις. Αφέσου... Και θα σε πάρουν μαζί, αλλού, κάπου, που ίσως τώρα αδύνατο και να φανταστείς...
Καλημέρα!
μια όμορφη λαμπερή καλημέρα Μαρία, από την παραλία της θεσσαλονίκης, που αυτή την ώρα είναι πιο εκπληκτική κι από τις λέξεις κι από τις μουσικές...
Ευτυχώς ποιητή μου, υπάρχουν και τα όνειρα, αλλά και τα ποιήματα που με το αχνό τους υλικό "θολώνουν" τις αμφιβολίες...και η ματαιότητα ενίοτε γκρεμοτσακίζεται από τα ψηλά της τα τακούνια κι αφουγκράζεται τους χτύπους της καρδιάς. καμιά φορά συντονίζεται κιόλας στην εσωτερική αυτή μουσική...
Όλγα μου ευαίσθητη και τρυφερή όπως πάντα...
αχ νάσουν εδώ, να πίναμε ένα καφεδάκι στην παραλία, να περπατούσαμε και να τα λέγαμε...
μια όμορφη καλημέρα από τη Θεσ/νίκη
Τάσο σ΄ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια...
οι λέξεις είναι κροτίδες να τρoμάζουμε τη ματαιότητα.
Τα όνειρα, η ποίηση, η αγάπη είναι μερικά ακόμη πιο αποτελεσματικά όπλα για να την ξορκίσουμε, όπως μας θύμισε ο αγαπημένος μας ποιητής
την καλημέρα μου
ο ροοστάτης των ονείρων πάντα στο ΟΝ Νίκο μου...
κι ας πλημμυρίσει φως όλο το αμπάρι αυτού του πλοίου
κι ας πεταχτούν έξω όλοι οι τυφλοπόντικες της ψυχής...
άπλετο φως, πρωινό, σαν αυτό που με θαμπώνει τώρα, και με ταξιδεύει στη χώρα της ουτοπίας
εκεί που δεν υπάρχει καν η λέξη "φως" γιατί δεν υπάρχει και η λέξη "σκοτάδι"
μια...ολόφωτη καλημέρα...
Δημοσίευση σχολίου