(artwork by
Francesca Woodman)
(στη Σίσσυ)
Δύο αλέκτορες
Δυο χρωματιστά κοκόρια με ξύπνησαν
«Στις 4.48 ακριβώς»
Ο ένας μου θύμισε πως το γυμνό μου σώμα
Μαραζώνει άκαμπτο σε μια κόχη
Και πως σε λίγο η καταπακτή θ΄ ανοίξει
Ο άλλος με χλεύασε
Για την εφήμερη γοητεία της εικόνας μου
«Δεν θα μπορείς να βλέπεσαι πια
Μες στον καθρέφτη» είπε σαρκαστικά
«Δεν θα μπορείς να
διακρίνεις το είδωλό σου»
Έβηξε παράξενα όπως εγώ και συμπλήρωσε
«Κι αυτό είναι δώρο
Κι ας είναι το περιτύλιγμά του στάχτες»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου