κύκλωμα κλειστό η μνήμη
ροή ηλεκτρονίων στο κενό
ένα τρυφερό άγγιγμα του "εδώ"
και μετά πάλι
στη γνώριμη ψύχρα του "εκεί"
μια παρένθεση γεμάτη φως
που απειλεί για λίγο τα βλέφαρα
κι ύστερα πάλι η νύχτα
κι αν την αγωγιμότητα αιώνια αναζητούμε
τα όνειρά μας πάντα μονωτές θα μένουν
11 σχόλια:
Δεν ξέρω αν είναι ηλεκτροφόρος, πάντως μνήμη σίγουρα είναι οι διάφοροι φίλοι του διαδικτύου που τώρα βρίσκονται στις αμμουδιές.
Και έχουν αφήσει εμάς στην ποιητική απομόνωση.
Η δική μου είναι σίγουρα Τζούλια μου!
Υπέροχες οι λέξεις σου
Ευαισθητη πάντα και πάντα τόσο γλυκά "μωβ"... :)
"κι αν αγωγιμότητα αιώνια αναζητούμε
τα όνειρά μας πάντα μονωτές θα μένουν".
Αυτοί οι δύο στίχοι είναι τόσο ουσιαστικοί που μου φέρνουν τρόμο.
Όμορφο ποίημα, λέξεις, ροή, εικόνες.
Από μακριά, λάμπεις...
σε βλέπω δίπλα στο φεγγάρι,το μαγνητίζεις με τις λέξεις σου!
Τζούλια,βρίσκεσαι παντού..!
οι φίλοι και οι αμμουδιές κάποτε γίνονται μνήμες Τόλη...
ενίοτε...ηλεκτροφόρες...
μακάρι(;) να ήταν όλων η μνήμη ηλεκτροφόρος Μαρία...
πιστεύω όμως ότι είναι στιγμιαία η διέλευση των βολτ της...
ένα μικρό ηλεκτροσόκ αναμνήσεων και μετά πάλι γειωνόμαστε με όνειρα...
και κάνουμε τα ίδια λάθη
ανθρώπινα αμνήμονες
ευτυχώς...
καλώς ήρθες Χ.Ν. στις μωβ στιγμές μου.
και ποιον δεν τρομάζει το ανθρώπινο και η τραγικότητά του;
κι από ιστορικής άποψης αν το δεις...
εξυπηρετεί την ανθρωπότητα η λήθη...
αμνήμονες οι λαοί...αμνήμονες οι άνθρωποι...
και η ιστορία (ες) επαναλαμβάνεται (ονται)...
keep going...
αυτό που λάμπει φεγγάρι ολόγιομο είναι η ψυχή σου Όλγα μου...
και η απίστευτη ενέργειά σου...
κυριακάτικη καλημέρα
καλησπερα, εξαιρετικο
ευχαριστώ Κώστα
την καλησπέρα μου
Φτάνει πια η ηλεκτροφόρος μνήμη, θα πάθουμε καμιά ηλεκτροπληξία κι εμείς οι αθώοι περαστικοί. Δεν υπάρχει τίποτα ασφαλέστερο;
Δημοσίευση σχολίου