μη μου αναδασώνετε τη λύπη
ένα κοπάδι από λέξεις
βόσκει στα καμένα
ανεξέλεγκτο κατασπαράζει
εντός μου
τα αναβλαστήματα της χαράς
ένα κλαράκι μόνο με ένα δάκρυ
φυτέψτε μες στη στάχτη μου
ένα άσπρο "μη με λησμόνει"
να θροΐζει τις νότες της ζωής
στα καπνισμένα σας αυτιά
13 σχόλια:
Α, μπααα, δεν πρόλαβε το «κοπάδι από λέξεις ... να κατασπαράξει ... τα αναβλαστήματα της χαράς». Έγκυρες πληροφορίες αναφέρουν ότι το έφαγαν οι αρκούδες της Πίνδου (και πολύ το χάρηκαν).
Επιτέλους, ένα ποίημα όχι μόνο καλό αλλά και κάπως αισιόδοξο. Ξέρεις, παρά τη σχετική φημολογία, οι νότες της ζωής δεν απαγορεύονται στην ποίηση.
Tρομερή αναγέννηση.
Η αληθεια ειναι πως ποτε δεν ειχα σκεφτει καταρρακτη! Μου δινεις ωραιες ιδεες! χεχε
Ας χαμογελασουμε και λιγο
Εξαίρετη η διαδρομή σου προς τη αναγέννηση.
Τόσο μωβ όσο αντέχεται. Καθόλου καπνισμένη.
Υπέροχη και πεντακάθαρη όπως οι χαρμόσυνες νότες σου.
Λέξεις, σκέψεις,εικόνα, μουσική,
όνειρο...ονειρεμένη μου, μωβ!!!
Τόλη, η δύναμη της επιβίωσης τελικά πιστεύω ότι θα επικρατήσει... κόντρα σε όλα αυτά τα ψευδεπίγραφα κοπάδια των λέξεων που κατασπαράζουν την καθημερινότητά μας... κι όσο κι αν σου φαίνεται περίεργο, μέσα από τις ζοφερές λέξεις που κραδαίνω τελικά είμαι αισιόδοξη...
Απλώς λίγο ανυπόμονη... να δω το τέλος, τις στάχτες του, να καίγεται ότι είναι να καεί και να φυτρώνει ακέραια η ελπίδα...
ο καταρράκτης Μαρία είναι το υδάτινο στοιχείο που αγαπώ και ταυτίζομαι...
η ορμητικότητά του, η ενέργειά του, το οριστικό και αμετάκλητο της ροής του...
μικρή χορεύτρια των λέξεων...
(άφησέ με να σε λέω έτσι..)
η διαδρομή προς την αναγέννηση και την κάθαρση είναι βιολογική μας ανάγκη... εγγεγραμμένη από παλιά στους γενετικούς μας κώδικες...
Και..ναι..έχεις δίκιο...η δικιά μου διαδρομή είναι μωβ...
το μωβ της αναγέννησης
"όνειρο"
είναι η λέξη που αγαπώ..
η λέξη που υπάρχει ή εννοείται σε ό,τι γράφω και σκέφτομαι...
κι εσύ με τις κεραίες σου τις ευαίσθητες την έπιασες στον αέρα...
απίστευτη...Όλγα...
Χαίρομαι αφάνταστα γι' αυτή τη βαθύτερη αισιοδοξία σου. Και η ανυπομονησία είναι στη φύση των Σκορπιών.
Με την άδεια σας, λέω κι εγώ να υιοθετήσω το «μικρή χορεύτρια των λέξεων» για τη Χαρά.
@poet & μωβ
Μου βγήκε τ' όνομα, λοιπόν, που λένε!!
Μ' αρέσουν βέβαια ανέκαθεν τα συστατικά του νέου μου..."nick name"!!
:-D.
Φιλιά!
"Κάθε στίχος
κι ένα δάκρυ που φέγγει
σπορά στο ξημέρωμα
αντίδωρο χάδι
για ταξίδι μακρύ και αθώρητο.."
Έναστρος ο χορός των λέξεων σου..
Καλησπέρα Μωβ..
http://aiolos.pblogs.gr
το όνομά σου είναι έτσι κι αλλιώς περιέχει τα βήματα του χορού...
δεν είναι τυχαίο...
σ΄ευχαριστώ πολύ Τάκη...
την καλησπέρα μου
Δημοσίευση σχολίου