Ίσως, πάλι ν΄ ανταμώσουμε,
μα εκεί που μ΄άφησες
δεν πρόκειται ποτέ
να με ξαναβρείς...
(ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ)
μα εκεί που μ΄ άφησες
στην απέραντη έρημο της σιγής
ανάβω τα ξερόκλαδα των τύψεων
και πυροδοτώ μια οφθαλμαπάτη
πάλι τα σκοτάδια σου διαρρηγνύω
με ηλεκτρικούς λαμπτήρες μνήμης
όμως τώρα στους δρυμούς της αγάπης
ευδοκιμούν κακτοειδή της απουσίας
γυμνή και άνυδρη θα περιφέρομαι
κι ας μην έρχεσαι
κι ας μην ακούς
κι ας μην αγγίζεις
έλα κι ας μην έρθεις
να ξεδιψάσει η νοσταλγία
με πετρωμένα δάκρυα
σε τεχνητή όαση χαράς
άκου κι ας μην ακούσεις
τα φωνήεντα που εκρήγνυνται
πίσω από τους αμμόλοφους
όταν φλέγονται τα όνειρά μου
άγγιξε κι ας μην αγγίξεις
τις μικρές ρωγμές στα βλέφαρά μου
εκεί που βυθίζουν τα ράμφη τους
αδηφάγα οι αξημέρωτες ώρες
13 σχόλια:
Έστω σχόλιο ο στίχος του Κακναβάτου, που σε ανύποπτη στιγμή αναρτήθηκε στα "Φωτόδενδρα" μου:
"τόσο πολύ προσπεράσαμε τα όνειρα
που δεν διακρίνεται στο μέτωπό μας
το πτώμα μιας αστραπής..."
Κι απάντηση στα "άκου" και στα "άγγιξέ" σου
η σπαρακτική κρυαγή του ίδιου Ποιητή:
"Α! που είναι το αίμα του ουρανού
να χαθούμε εισδύοντας
στις φλέβες των άστρων..."
Ωραίο ποίημα γραμμένο με όλη τη φλόγα και την πικρή λαχτάρα μιας νεανικής καρδιάς. Εξαιρετικό και το βιντεάκι.
Πολύ ωραία ανάρτηση!!!
Στέκομαι εκεί που λέει:
"Ίσως,πάλι ν'ανταμώσουμε,
δεν πρόκειται ποτέ
να με ξαναβρείς..."
Τον λάτρεψα αυτόν το στίχο.
Το αφιερώνω κάπου...!
Γεία σου Μωβ μου.
κι όμως θέλω να πιστεύω πως δεν τα προσπεράσαμε αλώβητοι Τάσο... ή κι αν τα προσπεράσαμε ήταν γιατί ήταν άστρα ετερόφωτα κι απ' αλλού ήταν το πραγματικό φως...
μέσα "στις φλέβες των άστρων" πάντα χαμένοι...
καλό βράδυ
Πραγματικά Τόλη αυτή μου η γραφή είναι νεανική, λίγο διορθωμένη βέβαια από το πρωτότυπο κείμενο, που βρίσκεται σε ένα κομματάκι βεραμάν ριζόχαρτο, χτυπημένο με μια παλιά Έρρικα γραφομηχανή, από τα χρόνια τα φοιτητικά, τότε που πίστευα ακόμα πως οι ποιητές δεν είναι του κόσμου τούτου...
σου εύχομαι καλό βράδυ...
αυτοί οι στίχοι του Μπρεχτ ήταν η αφορμή για να γράψω αυτό το κείμενο Selena. ήταν κάτι που παλιά αγαπούσα, να πιάνομαι από έναν στίχο αγαπημένο και να αιωρούμαι...
χαίρομαι που σου άρεσε,
να έχεις ένα όμορφο βράδυ
Τζούλια μου,
εκεί που σε άφησε τότε η γραφή σου δεν σε ξαναβρήκε...
Λίγο διορθωμένη,βρίσκει εμάς να την απολαμβάνουμε!
Τώρα και με τα βιντεάκια, μας ξεμυαλίζεις υπέροχα!
Στην υγειά των μωβ στιγμών σου!
Εκπληκτικό ποίημα, Τζούλια...
Υπέροχες συλλήψεις...ακμαία γραφή.
Όσο για το βίντεο...δεν έχω λόγια. Και όχι μόνο για το συγκεκριμένο. Σε παρακολουθώ και μέσω youtube. Σπουδαίες η δουλειά κι οι ιδέες σου.
Όνειρα να μας δίνεις κι από τα βλέφαρά σου να λαμβάνουμε αυτή τη μυστική, θεία ευχαριστία. Γιατί η ματιά σου είναι μοναδική...
Καλό σου βράδυ.
ΥΓ. Ζητώ ακόμη μια φορά συγνώμη για τις αργοπορίες μου.
"όμως τώρα στους δρυμούς της αγάπης
ευδοκιμούν κακτοειδή της απουσίας"
Ομορφη, προσεγμένη γραφή που δεν αφαιρεί τίποτα από την ηχώ των λέξεών σου, καθώς φωνάζουν μέσα στο κενό της απουσίας.
Για να δικαιολογήσω τη δική μου απουσία, παραθέτω ένα ποιηματάκι του Calabro:
ΕΠΙΚΑΛΥΨΗ
"Διχάζεται, σε κάποιο γύρισμα, η ζωή:
Την προσπερνά η επιβίωση"
Να έχεις ένα όμορφο Κυριακάτικο απόγευμα.
Όλγα μου πειραματίζομαι με τις παλιές και τις καινούριες γραφές,
με τις σκέψεις και με τις εικόνες... τις "ατάκτως ειρημμένες" μέσα μου...
καλό απόγευμα καλή μου
Όνειρα όσα θες Χαρά μου...
ξέρεις η πρώτη ονομασία που σκέφτηκα για αυτό το μπλογκάκι
ήταν "mauve όνειρα"
αλλά επειδή ο χρόνος είναι μια διάσταση που προσωπικά με εξιτάρει και δεν υπάρχει στα όνειρα, αποφάσισα να το ονομάσω "μωβ στιγμές"
Μωβ στιγμές λοιπόν πάντα όμως με τα υλικά του ονείρου...
να έχεις ένα όμορφο απόγευμα
Σκορπιέ, πράγματι είναι λίγο "φωναχτή" αυτή μου η γραφή, παρόλο που προσπάθησα να μειώσω την έντασή της... Βλέπεις η ηλικία των 20 είναι εκρηκτική και όσες δεκαετίες κι αν περάσουν κι όσο σιωπηλά κι αν ψιθυρίζουν τώρα οι λέξεις μας, αυτή πάντα θα αντηχεί μέσα μας με το πάθος
και την ανυπομονησία της νεότητας.
ευχαριστώ για τους όμορφους στίχους και άντε... σου δικαιολογώ την απουσία...
καλό απόγευμα (σήμερα βγαίνουμε από το ζώδιό μας... επιτέλους...)
Εσύ πειραματίζεσαι και εγώ σε καμαρώνω!
Καλή βδομάδα Τζούλια μου.
Δημοσίευση σχολίου