Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012

the passenger




τώρα ξέρω καλά
πού κρυβόσουν τόσα χρόνια
σκοτσέζικο ουίσκι
σε παράνομο μπαρ στο Μισούρι
την εποχή της  ποτοαπαγόρευσης
ζεν πρεμιέ που διέφευγε πάντα
από την πίσω σκάλα στις Κάνες
για ν’ αποφύγει  το φλας μου
τυχοδιώκτης  άσημος
στην Καζαμπλάνκα
λαθροκυνηγός στα Πυρηναία
χαμένος ταξιδευτής  στη Νεβάδα
χαρτοπαίκτης στο Sun City
επαίτης μουσικός στη Νέα Ορλεάνη

αμανές σμυρνέικος
με τραβηγμένο το αχ
στα δυτικά μου ακούσματα
 η πέτρα του τείχους
που πρώτη θρυμματίστηκε
στο Βερολίνο
εκείνο που έψαχνε
ο μπάτσος επάνω μου
εξονυχιστικά
και φυσικά δεν βρήκε

γιατί ήσουν κρυμμένος καλά
σε όλα τα καταγώγια
του κορμιού μου
καιροφυλακτούσες
εν αγνοία  μου
ο αιώνιος επιβάτης μου

τώρα πια ξέρω καλά
γιατί  κρυβόσουν τόσα χρόνια



1 σχόλιο:

Poet είπε...

Ένα πραγματικά εμπνευσμένο ποίημα. Μου άρεσε πολύ.