τώρα ξέρω καλά
πού κρυβόσουν τόσα χρόνια
σκοτσέζικο ουίσκι
σε παράνομο μπαρ στο Μισούρι
την εποχή της
ποτοαπαγόρευσης
ζεν πρεμιέ που διέφευγε πάντα
από την πίσω σκάλα στις Κάνες
για ν’ αποφύγει το
φλας μου
τυχοδιώκτης άσημος
στην Καζαμπλάνκα
λαθροκυνηγός στα Πυρηναία
χαμένος ταξιδευτής
στη Νεβάδα
χαρτοπαίκτης στο Sun City
επαίτης μουσικός στη Νέα Ορλεάνη
αμανές σμυρνέικος
με τραβηγμένο το αχ
στα δυτικά μου ακούσματα
η πέτρα του τείχους
που πρώτη θρυμματίστηκε
στο Βερολίνο
εκείνο που έψαχνε
ο μπάτσος επάνω μου
εξονυχιστικά
και φυσικά δεν βρήκε
γιατί ήσουν κρυμμένος καλά
σε όλα τα καταγώγια
του κορμιού μου
καιροφυλακτούσες
εν αγνοία μου
ο αιώνιος επιβάτης μου
τώρα πια ξέρω καλά
γιατί κρυβόσουν τόσα
χρόνια
1 σχόλιο:
Ένα πραγματικά εμπνευσμένο ποίημα. Μου άρεσε πολύ.
Δημοσίευση σχολίου