ο θεριστής

δεν χρειάζονται λόγια

τον νιώθεις τον παγωμένο αέρα

που φυσάει από το παράθυρο

του εβδόμου ορόφου

στην αίθουσα αναμονής

των καπνιζόντων

καπνίζουν τα ξαδέρφια μου

κι εγώ πάλι ανήσυχα 

τα δάχτυλά μου μπλέκω

κάθεται απέναντί μου

με κοιτάζει έντονα

παρόλο τον πόνο

παρατηρώ την αλλόκοτη φιγούρα

μαύρο παλτό 

παλιομοδίτικο καπέλο

ξεφτισμένος δερμάτινος χαρτοφύλακας

ύστερα ήρθε η άσπρη καταιγίδα

και σάρωσε τα πάντα

ο θεριστής εξαφανίστηκε

οι καπνίζοντες τίποτα δεν είδαν

έμεινα να παρατηρώ την απουσία

κανείς δεν είδε τίποτα