the end

χειμώνας πια

καμιά ψευδαίσθηση

το χάδι παγωμένο

σα δέρμα ενός φιδιού

τα μάτια στο κενό

σφιγμένο το χαμόγελο

κι οι λέξεις κρυσταλλάκια

πίσω απ΄ το τζάμι το θολό

το τέλος πάντα γράφεται

σε γλώσσα ξένη

γλώσσα βουβή

μοναχικού ψαριού σε ενυδρείο

και μια ανούσια μετάφραση

του τίποτα

που κάποτε  έμοιαζε πολύ

the end

καμιά ψευδαίσθηση

μόνο αμετάκλητη η γνώση

πως έτσι είναι η ζωή

σαν τίτλος τέλους σε οθόνη

σ΄ έργο που κάποτε

μας άρεσε πολύ