αυτόματη φωτογραφία

κάθε ποίημα

είναι μια φωτογραφία

σ΄ ένα τοπίο λυπημένο

κάπου στην εξοχή

ή δίπλα στη θάλασσα

ένα τραπέζι της γιορτής

όπου όλα έχουν τελειώσει

όλοι έχουν φύγει

μετά από μια ξαφνική βροχή

μένουν τα σημάδια του κραγιόν

στις δαντελένιες πετσέτες

και στα κρυστάλλινα ποτήρια

και οι λέξεις

που σπάζουν σε στιγμές

το φόντο της ανυπαρξίας

κάθε ποίημα είναι μια φωτογραφία

μια φύση νεκρή

προοπτικές και φωτισμός του δειλινού

μ΄ένα μόνο κλικ

στο σκοτεινό θάλαμο της μνήμης

κι εσύ ήλιος φωτεινός

μπαίνεις αυθαίρετα

στο πλάνο της ζωής μου

ουράνιο τόξο

καταλύεις όλα τα βροχερά τοπία

χαμογελάς

και να…

αυτόματη η φωτογραφία!