Α-λήθη

Κάποτε όλα τα σκοτάδια διαλύονται

Απαστράπτον μένει

Το κάρβουνο της αλήθειας στον πάτο

Κι ο δράκος κείτεται

Με τη ρομφαία του πρωινού

Καρφωμένη στο στέρνο του

Καθρεφτίσου ελεύθερα

Στο πηγάδι μου πια