artwork by Jennifer Huls
ήταν η μέρα που όλα τα ρολόγια του σπιτιού
είχαν αναπάντεχα σταματήσει
την ώρα που σου σιδέρωνα το γιακά του πουκαμίσου
έμεινε το σίδερο λίγο παραπάνω –ως είθισται-
και μια κολλαριστή επιμονή
ένα διαρκές παρόν
βάρυνε τα δάχτυλά μου
δεν είδα την κιτρινίλα στο άσπρο ρούχο
ούτε καν η μυρωδιά του καπνού
και οι σειρήνες μουσική στ ΄αυτιά μου
όταν πέρασα στον επόμενο αιώνα
είχα στα χέρια μου ένα κλειδί
και ένα προϊστορικό ζώο
καθόταν στην ποδιά μου
ό τι έζησα ήταν αποτυπωμένο
στην τρυφερή και σοφή ματιά του
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου