Στίξη

κατεβαίνω με στίξη υπεροψία
τα κόκκινα ερωτηματικά σκαλιά σας
μπήγοντας το πιο θαυμαστικό αγκάθι μου
συντομογραφία πόνου στην καρδιά σας

στη θάλασσα να πνίξω τις πληγές μου
μες στους αφρούς να σπείρω απογόνους στίχους
τα βήματά μου απόστροφοι
τελείες οι στιγμές μου
πετριές στους αποσιωπητικούς σας τοίχους

Α! βάλτε τώρα τα μισόλογα γυαλιά σας
τις παρενθέσεις των δακτύλων μου να δείτε
να ψηλαφίσετε με αδηφάγο ψέμα
της ψυχής μου,
ο λ ά κ ε ρ ο,
το άπληστο το αίμα
που τις παύλες αυλακιές στην κόλαση
τις νόμισε για ενωτικό...
για βλέμμα...

και κλείστε πια αυτά τα εισαγωγικά σας μάτια
που χάσκουν και χωνεύουν τα φωνήεντα
αγκύλες φάλαινες τα σχίζουνε κομμάτια
και σύμφωνα ασυνάρτητα βρυχώνται
απ΄τα σκοτεινά θαλάμια της αβύσσου

με βλέφαρα κόμματα χωρίστε μου τα όνειρα
κυματοθραύστες λίγου παραδείσου

λευκότερη των Αγγέλων
απόλυτο αριθμητικό
μία η Απουσία
ομοιωματικά...

άνω τελεία...