The End

εκείνη τη νύχτα έπρεπε

να σκεπάσω τους καθρέφτες με λευκά σεντόνια

να σκουπίσω τα ίχνη μου στο πόμολο της πόρτας

να σφαλίσω τα παράθυρα

απέξω να μείνει η θαλασσινή αύρα

να εκτρέψω τον καταρράκτη που έβγαινε απ ΄το κάδρο

να μη σχηματιστεί αυτή η λιμνούλα με τα νούφαρα στο σαλόνι μας

ν’ αφήσω τον κύκνο να δραπετεύσει απ ΄το φωταγωγό

εκείνη τη νύχτα έπρεπε

να καθίσω δίπλα σου στον καναπέ

στο ξέφωτο του δάσους μας

με κείνη τη χελώνα να πηγαινοέρχεται αδιάκοπα στα πόδια μας

την ώρα που έβλεπες στις ειδήσεις

τ΄ όνομά μου και τη φωτογραφία μου στους εκλιπόντες

να σου δώσω ένα φιλί στο μάγουλο και να σου πω

«μη φοβάσαι

δεν είμαι νεκρή

απλώς σε προετοιμάζω για το χαμό μου»

δεν πρόλαβα

πάντα έρχεται πιο γρήγορα

πάντα πιο αιφνίδιο

το τέλος