Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012

προ (σ) ποιητές…




ομολογώ πως στη ζωή μου
υπήρξα ανειλικρινής
από ποιητική αλληλεγγύη κυρίως
και όχι από χαρακτήρα

όσο για τα άλλα
για τους δήθεν έρωτες
και τα μεγάλα πάθη
ήταν μόνο η αφορμή για να γράφω
να γδέρνω το μυαλό μου
να πληγώνω τις σκέψεις μου

άλλωστε πώς αλλιώς να αιματοκυλιστώ
και να παραμείνω αλώβητη
σ΄ ένα  ποίημα
χωρίς ούτε μια υποψία  επίφασης

κι ας λένε πως η ποίηση είναι η μόνη αλήθεια
με ψέματα μεγάλα έχουν βάψει τις λέξεις της

ομολογώ πως στη ζωή μου
υπήρξα  ανειλικρινής
όχι από πρόθεση
αλλά κυρίως από ποιητική αλληλεγγύη

2 σχόλια:

Αγγελοπούλου Ιωάννα είπε...

χμ..αν δεν υπήρχε η ανειλικρίνεια του ποιητή στον ίδιο του τον εαυτό, δε θα υπήρχε η κάθαρση των ομολογιών..διόλου προσποιητή..για έναν ποιητή! Αλλά κι εγώ ομολογώ, είμαι μικρό κοριτσάκι και δεν ξέρω και πολλά :)

Εξαιρετικό ποίημα, είμαι περήφανη για σένα. Φιλιά και καληνύχτες!

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

Θαυμάσιο!!