πρώτα ακούστε τη μουσική
το θρόισμα της νύχτας
κι ύστερα γίνετε πουλιά
πετάξτε ανάλαφρα μακριά
σε κείνο το μαγεμένο δάσος
ψάξτε τροφή
και ταίρι
ξερόκλαδα για τη φωλιά σας
και σαν σκάσουν απ ΄τ΄ αυγά μικρά
μην αμελήσετε
να τους διδάξετε
πώς εσείς
έτσι ανάλαφρα
μάθατε να πέφτετε
2 σχόλια:
Ευαίσθητη, γλυκιά παρότρυνση.
Και ένα συγκινητικό ποίημα.
...να πετάς
ΝΑ ΠΕΦΤΕΙΣ
να ξαναπετάς...
να εξερευνάς συνεχώς την απόσταση ανάμεσα στους αετούς και τα ερπετά
και μην υποτιμάς το κενό...
ALWAYS MIND THE GAP...
υγ: μικρή συμβουλή από τη 'νονά' σου...
Δημοσίευση σχολίου