Το πιο λυπημένο τραγούδι

(artwork by Judith McMillan)

Μόλις άκουσα το πιο λυπημένο τραγούδι

Δεν είχε μουσική –ήταν μια μονωδία

Κάτω από ένα μπαλκόνι σε μια συνοικία

Δεν ήταν καντάδα από ερωτευμένο νέο

Ούτε θρηνούσε χρόνια αλλοτινά

Ήταν το φως

Που αλλιώτικα θλιμμένο

Έριχνε  όλες τις σκιές

Στο νυχτολούλουδο

Στα κλειστά του σέπαλα

Και θρόιζαν τα φύλλα του με τον αέρα

Αλλιώτικα θλιμμένο τούτο το άνθος

Το πιο λυπημένο τραγούδι του

Για το σκοτάδι που σε λίγο θ΄αγγίξει

Την ευαίσθητη  νυχτερινή ανθοφορία του