Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2015

Η νόσος των κολυμβητών

(artwork by  Benjo Arwas)

« Μην απομακρύνεστε τόσο από την ακτή, μόνη σας. Να κολυμπάτε κατά μήκος»
Είπε ο γηραιός κύριος όταν χωρίς αναπνοή ανέβαινα τον γολγοθά.
«Ωστόσο ομολογώ, πρέπει να πάρετε μέρος σε αγώνες αντοχής στην κολύμβηση»
Χαμογέλασα: «μα παίρνω μέρος σε αγώνες» είπα. «Πάντα θα παίρνω».

Οι βράχοι κοφτεροί αλλά έχουν μάθει οι τρυφερές πατούσες μου να γίνονται γρανίτης, όταν πρέπει. «Προσέξτε!» συνέχισε. «Έχει και κάτι γυαλιά από μπουκάλι μπύρας».
Κοίταζε τα μάτια μου κι όχι το γυμνό μου κορμί που έτρεμε από αδυναμία.
Τα δικά του θολά. αλλά είχαν εκείνη τη διαύγεια που σπάνια συναντάς σε ογδοντάχρονους που συχνάζουν σε παραλίες γυμνιστών.

«Στίβο;» ρωτάει.
 «Ναι» απαντάω. Τρέξιμο»
«Κρίμα» συνεχίζει. «Είστε δεινή κολυμβήτρια».
Τυλίγομαι με την πετσέτα τον πλησιάζω και σχεδόν του ψιθυρίζω στο αυτί:

«Δυστυχώς, πάσχω από τη νόσο των κολυμβητών»


Ανίατη

Δεν υπάρχουν σχόλια: