-->
σε θυμάμαι πάντα σκυφτό
με τον αριστερό σου ώμο
τυλιγμένο στα μαλλιά μου
να μου διαβάζεις όλα
του ουρανού τα γράμματα
από το α της άρκτου
ως το ω του ωρίονα
και στο αριθμητήρι των
τρυφερών δακτύλων
να χαράζεις ατραπούς στο αίμα
γραμμή της μοίρας μου
λάχεση, κλωθώ
λαχανιασμένη να σ΄ ακολουθώ
αλίκη ανυποψίαστη, τρελή
στις χώρες των τραυμάτων
εσύ που με πολλή αγάπη
μου έμαθες
τι μεγάλο αρπακτικό
είναι η αγάπη…
και πως στο τέλος
μέσα στα ψέματα
θα μάθω τι ψέμα
είναι η αλήθεια
-μια μικρή φωτίτσα είναι τελικά η αλήθεια
τρεμοσβήνει μες στο παγωμένο σέλας
τριγύρω της όλες οι στιγμές υγρές
οδοιπόροι που ξέχασαν την άβυσσο για λίγο
και μ΄ ένα τσιγάρο νοτισμένο στα χέρια τους
εκλιπαρούν τη δική σου μόνο ιστορία
στάζουν λέξεις και χρώματα εντός της-
κι ακόμη, γενναίε μου ιππότη,
αν και αλωμένες χρόνια οι καστροπολιτείες μου
από των αγραμμάτων τις ορθογραφίες
με τις κεραίες της ψυχής σου στη δαπασών
-το ξέρω –
πως αφουγκράζεσαι τα λάθη μου τα βράδια
μια κερκόπορτα
να βρεις ..
να έρθεις
με μολύβι κόκκινο
να υπογραμμίσεις
στη φωνή μου
χιλιάδες αχ
τριαντάφυλλα
να πέσουν ματωμένα
10 σχόλια:
Ω...τι έμπνευση ήταν αυτή;
Ό,τι ωραιότερο έχω διαβάσει απ' τις λέξεις σου
Τι άλλο να πω...
Δεν θέλω να το "αγγίξω".
Μια ομορφη γλυκιά καλημέρα να έχεις με αέρινες αποχρώσεις ουράνιου τόξου
Ψιτ? σήμερα στα γλυκά κουταλιού που κερνάω έχει κι ένα για σένα..
Χμ... νομιζω τριαντάφυλλο σου ταιριαζει λογω χρώματος... εκτός αν προτιμας μελιτζανάκι! :)
Πάλι μας αιφνιδίασες με αυτό το μεγάλο ωραίο ποίημα. Το εμπνευσμένο ποίημα.
Όμως. Η αγάπη δεν είναι αρπακτικό, η αγάπη είναι δωρεά για όλους. Και η αλήθεια μπορεί να είναι σκληρή, μπορεί να είναι απρόσιτη, όμως δεν είναι ψέμα.
Δεν ξέρω τι (άλλο) μπορεί να σημαίνει η αγάπη και η αλήθεια για τον καθένα κι ούτε μπορώ να κρίνω την αξία ενός δημιουργήματος.
(Σέβομαι οπωσδήποτε την άποψη του Ποιητή κι εκτιμώ την κρίση του!)
Μου άρεσε πάντως Τζούλια (και) το νέο σου "πόνημα"!
Κι ο τίτλος ιδιαίτερα ευρυματικός...
Τζούλια καλημέρα...
Έκανα ένα πρωινό πέρασμα απ' τα μπλοκάκια και μου 'βγαλε το μάτι εκείνο το "ευρυματικός" στο χθεσινό μου σχόλιο!
Αυτά παθαίνεις όταν δημοσιεύεις κάτι χωρίς να το διαβάσεις πρώτα ή χωρίς να κάνεις "προεπισκόπηση"!
Την ταπεινή συγγνώμη μου σε σένα και τους αναγνώστες σου.
Και πάλι καλημέρα σε όλους...
Ό,τι "αφήνεις" εδώ...έχει μια απίστευτη τρυφερότητα και νιώθω ότι νιώθεις πολλά...και αυτό είναι σπουδαίο!
Όσο για το ψέμα υπάρχει και η άποψη του Νίτσε "Συνταράχθηκα οχι γιατί μου είπες ψέματα,αλλά γιατί πια δεν σε πιστεύω..."η οποία κάπου σε βγάζει...
Καλό μεσημέρι!
ΟΛΓΑ
ευχαριστώ πολύ Μαρία...
άκουσα την εκπομπή σου, παρόλες τις ηχητικές αντιξοότητες που αντιμετώπισες...
και φυσικά...γεύτηκα και το γλυκό του κουταλιού που με κέρασες...
Poet, εσύ περισσότερο από όλους γνωρίζεις τις ανατροπές των συναισθημάτων...αυτές που τελικά γίνονται ποιήματα ...
καλά ή κακά...
και τη γοητεία των αντιθέτων
που ενεδρεύουν μέσα μας
ποιητική αδεία...λοιπόν αυτές μου οι υπερβολές για την αγάπη και την αλήθεια...
Γιάννη μέσα μας είναι και η αγάπη και η αλήθεια...
ξεχωριστές για τον καθένα μας...
και το ξεφλούδισμα του εαυτού μας, μια επώδυνη διαδικασία...
κομμάτι της αυτό το κείμενο...δεν τολμώ να το ονομάσω "ποίημα"
Όσο για την ορθογραφία...συμβαίνουν αυτά συχνά στα διαδικτυακά σχόλια...
σου εύχομαι ολόψυχα καλή ανάσταση
και πόσα δεν έχουν ειπωθεί για την αλήθεια και το ψέμα Όλγα μου...
Ωστόσο αυτή η "αυθαίρετη" φράση έχει μια ιστορική αξία για μένα. Μαθήτρια Λυκείου στο θρανίο μου πάνω μαζί με τα ονόματα διαφόρων rock συγκροτημάτων είχα γράψει:
"Τι ψέμα που είναι η αλήθεια σου"
(επηρεασμένη προφανώς από την ηράκλειτο που πρωτοδιάβαζα τότε)
εύχομαι καλή ανάσταση...από κάθε είδους μικρούς θανάτους έχεις υποστεί...
Δημοσίευση σχολίου