Τρένα

Τα καλοκαίρια ζούσα σε μεθοριακούς σταθμούς
Σε κάτι πέτρινα σπιτάκια ή σε βαγόνια χαλασμένα
Τις νύχτες περνούσε το τρένο μέσα από τα όνειρά μου
Έτριζαν οι γραμμές και το μικρό μου δάχτυλο
Στριφογύριζε μες στα μαλλιά μου
(ή στα μυαλά μου;)
Με χαιρετούσαν χαμογελαστοί ταξιδιώτες
Κρεμασμένοι στα φωτισμένα παράθυρα
Ένας κλειδούχος φάντασμα άνοιγε όλες τις ράγες
Και πάντα το σήμα «ελεύθερη έλευση» ανεβασμένο
Σημαία πειρατική
Στο χέρι του θείου μου
ρύθμιζε την αέναη κυκλοφορία

Τότε ήταν που θέλησα να γίνω σταθμάρχης
Να σταματήσω όλα τα τρένα που δεν σταμάτησαν

Έγινα επιβάτης
Και τώρα σας χαμογελώ μέσα από το φωτισμένο παράθυρο