...
σε πέρασμα αλεπούδων
στη ρίζα μιας βελανιδιάς
τη νύχτα που ξωθιές το ρίγος σκόρπιζαν
στο στοιχειωμένο δάσος
ίσως συναντηθήκαμε
στων αστεριών τις μακρινές συνομιλίες
την ώρα που μετάγγιζε η άρκτος
με τη φαρμακερή ουρά της
τα απρόσιτα, τ' ανέσπερα
ίσως συναντηθήκαμε
στα μυστικά του βυθού
σ΄ ένα ναυάγιο ή θαλασσοσπηλιά
την ώρα που η ψυχή μας μάθαινε
το απέραντο ή το ελάχιστο
ίσως συναντηθήκαμε
σε σύρματα ηλεκτρικά
την ώρα που αποδημούν τα χελιδόνια
ή στο σκαρί του Οδυσσέα
στον γυρισμό σε μια πατρίδα
ίσως πάλι συναντηθήκαμε
σε πολιτεία έρημη
σ' ένα δωμάτιο σκοτεινό
σ' ένα διπλό κρεβάτι
σ' ένα σταθμό
στο χάος
στη θάλασσα
στον ουρανό
ίσως συναντηθήκαμε
για πάντα
2 σχόλια:
Ωραίο ποίημα που, ακόμη και τώρα, αξίζει περισσότερο από μιαν ακροθαλασσιά. Πολύ περισσότερο.
ευτυχώς υπάρχει και κάποιος που εκτιμά περισσότερα τα "ποιήματά" μου από τις παραλίες... Κάποιος ποιητής...
Δημοσίευση σχολίου