επί χάρτου

 (πίνακας: Duy Huynh)

και τις νύχτες

όλο χάραζα πορείες

μ ένα μαρκαδόρο κόκκινο

σ΄ένα χάρτη που σκέπαζε

το μουχλιασμένο τοίχο

Βενετία

Μονμάρτη

Νέα Ορλεάνη

και για  κείνο το τροπικό νησί

στη μέση των ματιών σου

το φοιτητικό δωμάτιο

όλο άφηνα

το σώμα μου δίπλα σου

στον καναπέ

κι εγώ φτερό στο Μέχικο

ή στη λίμνη Ταγκανίκα

πόσα χρόνια ταξίδευα

ως εδώ να σ΄ ανταμώσω

πόσα κομμάτια χαρτιού

έσκισα για να σε κλείσω

για πάντα σε ένα μόνο στίχο

πώς να  ομοιοκαταληκτήσει

κανείς με τη ζωή του

πώς με κόκκινο μελάνι να ορίσει

της μοίρας τη μοναδική διαδρομή

γιατί εσύ που ήσουν πάντα εκεί

αναχώρηση και άφιξη μαζί

με μια βαλίτσα λύπης

κι ένα εισιτήριο σκισμένο

χωρίς επιστροφή

γιατί εσύ που πάντα λείπεις

το χέρι μου κρατούσες τρυφερά

στο  χάρτη   πλοηγούσες

όλα μου τα ταξίδια

εκείνα τα πλάνα

τ΄απελπισμένα

τα νυχτερινά