ήρθε η ώρα να σπάσω τούτον τον καθρέφτη
να βάλω το χέρι μου ανάμεσα στα θραύσματα
ν΄ αγγίξω το αίμα στα ματωμένα παπούτσια
να πατήσω τη σκανδάλη της ανυπαρξίας
τον ιδρώτα στο μέτωπο, τη σκόνη από τα ερείπια
επιτέλους στα χείλη μου να φέρω
γιατί πάντα αυτός ο καθρέφτης
μ΄ εμπόδιζε να δω όλη
την αλήθεια
κι αυτό που ανάμεσα στις παραμορφώσεις
στίλβον και
απρόσιτο χαμογελούσε
με ψευδεπίγραφη ασφάλεια
ήταν απλώς η αντανάκλασή μου
ήρθε η ώρα να σπάσω τούτον τον καθρέφτη
να βάλω το χέρι μου γενναία
ανάμεσα στα είδωλα
το παγιδευμένο φως να ελευθερώσω
και να γράψω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου