μάλλον καιγόμουν στον πυρετό
και δεν μπορούσα να σκεφτώ
ούτε να καταλάβω το τι γινόταν στην ταινία
έβλεπα τα χρώματα να αιωρούνται στο δωμάτιο
κι ήταν οι σκέψεις αρνητικές κυρίως
για τα τεκταινόμενα
ή ήταν μια αναπάντεχη αντίδραση
ένα παιδικό παράπονο
για την άγρια διαδοχή των ημερών
γιατί ποτέ δεν πέρασε με το ποδήλατό του
ο γαλατάς από τη δική μου πόρτα
ούτε εφημερίδα βρήκα ποτέ
έξω στο γρασίδι
τσιμέντο και μεταλλικό κουτί ταχυδρομείου
τυπικής αστικής πολυκατοικίας
με λογαριασμούς και διαφημίσεις
και χαρτάκια κρεμασμένα
των «take away»
στο πόμολο της πόρτας μουκι ούτε ένα από εκείνα
τα γαλάζια σου γράμματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου