Κρυώνω και θέλω να χωθώ στα σκεπάσματά σου
Δίπλα απ ΄τα χαρτόκουτα των πολυκαταστημάτων
Να σε κεράσω πρώτα ένα σαλέπι
Να ζεσταθούμε και να διαβάσουμε μαζί
Ένα βιβλίο από τις πιο φθηνές εκδόσεις
Να χορέψουμε ένα ταγκό
Κάτω απ’ τα παρακμιακά φωτάκια
-αλήθεια έχεις προσέξει πως όλο το χρόνο
μένουν απλώς σβηστά;-
Κρυώνω και θέλω να ξαπλώσω δίπλα σου
Να σκεπαστώ με τις εφημερίδες με τα νέα της ημέρας
Να μας κοιτάνε οι καλοντυμένοι περαστικοί
Απλοί παρατηρητές του τίποτε
Καμιά ελεήμων ματιά τους δεν θα μας περιέχει
-αλήθεια έχεις προσέξει πως όλο το χρόνο
τα βλέμματά τους μένουν
απλώς σβηστά;-
Εξάλλου όλοι τους τρέχουν να προλάβουν
Μετά την καθιερωμένη βόλτα στην Ερμού
Το Χριστουγεννιάτικό τους ρεβεγιόν
2 σχόλια:
Πόσο σκληρά αληθινό και δυνατό. Ενιωσα να μου σφίγγει την αναπνοή.
Εύχομαι Καλά Χιστούγεννα κοντά στους ανθρώπους που υποφέρουν.
Όποιος αγαπάει θυμώνει.
Όποιος απαιτεί, ''παίζει'' συχνά με το αίμα. Έτσι αυτό θα σταματήσει... κάποτε.
Όποιος δεν είναι ''ποιητής'' σαν προσφώνηση, αλλά ποιητής σαν πόνος και ταπεινότητα-όπως εσυ ΜΩΒ-θυμάται το κοριτσακι του Σαχτούρη, που ''..μ΄ενα μαχαίρι έκοβε και μοίραζε
κομμάτια γνήσιο ουρανό..''
Καλές γιορτές!
Δημοσίευση σχολίου