δίχως αφή

(φωτογραφία: Javier Arizabalo)

τις ίδιες ανέξοδες κουβέντες πάλι λέμε

σαν να προεξοφλούμε τη συνέχεια

σαν ποτέ να μη μας πάγωσε το αίμα

μια απρόοπτη συνάντηση

σαν να μη βγήκαμε ποτέ νύχτα εκεί έξω

μη ξέροντας κατά πού να πάμε

αλλάζουν απλώς το δέρμα τους οι ημέρες

οι συνήθειες φορούν στολή παραλλαγής

σαν τρυφερά όστρακα τα χέρια μας

πάνω στα πλήκτρα ανυπόμονα ανοίγουν

e-mails μηνύματα και νέα

χίλια μαργαριτάρια  στην οθόνη

απόμακρα αστέρια

λάμπουν σε τούτο το σκοτάδι

δίχως αφή