Ο τερματοφύλακας

Έπαιζε στο κομπολόι του τις ήττες

Όλα τα γκολ που έχασε

Μα πώς να τιθασέψει κανείς

Την ορμή μιας ήττας

Που ως νίκη σαρώνει το σώμα του

Κάθε υποταγή στο βλέμμα του

Έσβηνε στο ανεκπλήρωτο

Πότε πνιγόταν κρυφά στο ποτό

Πότε  γινόταν παρανάλωμα

Στην κάφτρα του τσιγάρου του

Σ΄ ένα βαρύ ζεμπέκικο

Σπαρακτικά στροβιλιζόταν

Μαζί με τα γκολ που έπιασε

Η νίκη  πάλι ως ήττα

Χτυπούσε παλαμάκια

Αλήτη τον φωνάζαν

Χαμογελούσε στα παιδιά

Και στις ωραίες

Αγαπούσε

Όπως δεν αγαπήθηκε

Αδέξια και  πολύ

Οδηγούσε πάντα

Ευθύβολα

Προς το θάνατο

Λες και το ’ξερε πως

Όλη του η ζωή

Ήταν ένα και μόνο γκολ

Ένα περίτεχνο αυτογκόλ

Πριν το χαμό