φετιχ

(Πίνακας: Ντιέγκο Ριβέρα)

μ’ ένα δαντελένιο κομπινεζόν

ή με μαγιό δεκαετίας του 80

σε πολυτελές ανάκλιντρο

στο ημίφως κάποιου δωματίου

ή σε παραλία ερημική

κάτω στην άμμο

ντάλα μεσημέρι

νωχελικά σε περιμένω

έρχεσαι πάντα ξαφνικά

μπαίνεις από την πόρτα

ή βγαίνεις από τη θάλασσα

με τα μαλλιά σου ανακατωμένα

γεμάτα φύκια κι υποσχέσεις

ή με τα μαλλιά καλοχτενισμένα

γεμάτα ξαφνικές αναχωρήσεις

δίπλα μου στο κομοδίνο

το ακριβό σου ρολόι και ο καπνός

ένα αντρικό γιλέκο στην καρέκλα

πούδρα και κραγιόν στο μπάνιο

άμμος πάντα στα μάτια μου

μια τσάντα πλαστική θαλάσσης

ένα ψάθινο καπέλο με κορδέλα

κι ένα βρεγμένο βιβλίο του Καμύ

δεν ήμουν εγώ τελικά

δεν ήσουν ούτε εσύ

αυτός ή αυτή

που έτσι σπαρακτικά επιθυμούσαμε

στην άμμο ντάλα μεσημέρι

ή στο φέγγος εκείνο το γλυκό

του δωματίου

εκείνο που ριγούσε

ήταν η δαντέλα

η ψάθα

το βελούδο στο ανάκλιντρο

το αλάτι που μένει στο κορμί

σαν στεγνώνουν τα καλοκαίρια

η μνήμη του νερού

όταν τελειώνουν οι έρωτες

το πιο πολύτιμο φετίχ

του χρόνου το θολό περίγραμμα