καρνάβαλοι

Τα παιδιά δεν φοράνε μάσκες πια

Κρύβουν τα πρόσωπά τους

Δεν υπάρχουν χαμόγελα

Μόνο κραυγές που σκίζουν

Τους κανόνες της γραμματικής

Ένας αρλεκίνος και μια κολομπίνα

Τσακίζουν την κιμωλία στα δυο

Και την καταπίνουν αμάσητη

Μια σερμπαντίνα ασφυκτικά

Τυλίγει το άρρωστο φως του πρωινού

Πνίγει οριστικά την προοπτική

Στην κίτρινη κουρτίνα

Τα κομφετί γέμισαν το προαύλιο

Ξεγελάστηκαν οι τσαλαπετεινοί

Και ήρθαν να βοσκήσουν

Ατόφια απάτη