(artwork by Agostino Arrivabene)
Υπάρχουν όλα τα κομμάτια μου
Αρκεί μόνο να τα συναρμολογήσεις
Βάλε το κεφάλι ανάποδα
Ν΄ αγγίζει το χώμα
Να βγάλουν ρίζες τα μαλλιά μου
Τα πόδια να ξεκινούν από τα μάτια
Να δω το δρόμο που δεν θα περπατήσω
Να αισθανθώ τους κραδασμούς της φωνής
Που δεν θα ακούσω ποτέ
Γιατί δυο πουλιά μαύρα με κίτρινο ράμφος
Φτιάξαν φωλιές μέσα στ΄ αυτιά μου
Τα χέρια μόνο άφησέ μου τα ελεύθερα
Να αιωρούνται ως ανεμόσκαλες
Ως σιωπηλές κραυγές
Να καταγράφουν τη στιλπνότητα των φτερών τους
Στον ακίνητο ορίζοντα
Να γονιμοποιούν τη σιωπή μιας ικεσίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου