Να μυρίζει πάντα φρέσκο χώμα
Σαν αυτό που αναδεύεται στο άροτρο
Ανάκατο με σκουλήκια και σπόρους
Ή σαν εκείνο το σκιερό, το απάνεμο
Που στην υγρασία του φύονται μόνο βρύα
Να μυρίζει πάντα φθινόπωρο
Πάντα Νοέμβρη, νύχτα και οδύνη
Κι όλες οι ευχές να
είναι υγρές κι αυτές
Εφήμερα κυκλάμινα
Μόνο χώμα φρέσκο
Να σκεπάζει τις στιγμές
Κανένα πλαστικό λουλούδι
Στο μνήμα τους
3 σχόλια:
Μόνο όποιος *φύτρωσε* Νοέμβρη μήνα θα μπορούσε να *γεννήσει* τούτο το αριστούργημα!!!!!
ευχαριστώ ανώνυμε/η... Μήπως είσαι κι εσύ του Νοέμβρη;
Μακάρι να ήμουν! Θα σου έμοιαζα!!!!
Δημοσίευση σχολίου