Ανοσολογική ανεπάρκεια

(artwork by Maurice Tabard)

  

το χέρι αμήχανο εκκρεμές

πάνω απ’ τις  παλιές ρωγμές

κι ένα ίσως αβέβαιο ως οφείλει

κούκος βραχνός που βγαίνει

από το σκουριασμένο πορτάκι

κι ούτε μια λύπη καμία αιώρα

μόνο του χρόνου η μπόρα

που σαρώνει της νοσταλγίας

τη διαβρωμένη πλαγιά

αυτού που κάποτε ήταν

 και τώρα παλεύει τη φθορά

κι όλοι οι απόντες παρόντες

κι όλοι οι παρόντες εν αγνοία τους απόντες

γιατί αυτή η ιοβόλα ματαιότητα

καμουφλάρεται στις στέπες της ψυχής

ενεδρεύει στα ψεύτικα χαμόγελα

επιτίθεται τα όμορφα πρωινά

φοβάμαι την απουσία

-ξενιστής πάντα-

αυτή που με παρουσία μοιάζει

που γεννιέται και μεγαλώνει μαζί μας

διαστέλλει τις κόρες μας

και σε μικρές δόσεις μας  φαρμακώνει

λες και δεν έχει άλλη θεραπεία

τούτη η αυτοάνοση παραδοξότητα

--ζωή την ονομάζουν κάποιοι-

άλλοι πάλι θάλαμο αναμονής