Θα καθίσω δίπλα σου
Και θα ξεφλουδίσω τη μέρα
Πώς εξατμίστηκες στο φως της
Θα εκλιπαρώ το χάδι σου
Το γνώριμο να έρθει στο σκοτάδι
Κάθε επερχόμενη απειλή
Θα είναι μια αναστάτωση
Μια τρυφερότητα που ενέδωσε
Στην ομολογία του ανεκπλήρωτου
Σαν τη σάρκα ενός ροδάκινου
Που ζουμερά σε ανατριχιάζει
Θα μείνω δίπλα σου
Ως τον πυρήνα
Το συμπαγές της ύπαρξης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου