μικρές κωνοφόρες πατρίδες τα χέρια μας
κλαδιά πλεγμένα από σύννεφα…
σμάρι βιαστικών πουλιών τα μάτια
ξαφνιασμένα κουρνιάζουν
στην πρώτη τουφεκιά του ονείρου
και μένουμε
άναυδοι
γυμνοί
γλυπτό σύμπλεγμα του νόστου
πυγολαμπίδες εξόριστες
στη χλωροφύλλη της ρέμβης
20 σχόλια:
αφιερωμένο στη μικρή μου πατρίδα...
η πατρίδα μας είναι έννοια ιερή και απαραβίαστη, έννοια αιώνια ...
στην πατρίδα είναι αφιερωμένα όλα μας τα ποιήματα, όλα μας τα τραγούδια ...
…
Λάτρεψες τη εικόνα σου
(μα, ούτε που σε βλέπουν)
κι έχασες τη ματιά σου,
κι ανεμοστρόβιλος περνά
η ψυχή σου και τη χάνεις,
κόβεις κλαδιά, κρυφά,
(ντρέπεσαι γι’αυτό)
θέλεις να τ’αποθέσεις,
– φόρος τιμής, λες–
στη χαμένη των ονείρων σου πατρίδα
…
Καλησπέρα μωβ
Εξαιρετικό, βαθύ, το ποίημά σου!
Πάντα έλεγα οτι έχουμε γίνει πολλοι..
Πάρα πολλοί..
Και τελικά το μόνο που μας μένει
είναι να μιλάμε για τουφέκια και να τρομάζουμε μήπως σκοτώσουν τα όνειρά μας..
Ομορφες οι λέξεις σου.
Ξερεις με ποιηση να τις ντύνεις.
Ομως.. αν δεν ήξερες -εγώ εσύ ο καθένας μας - τα όπλα θα είχαν τον πρώτο λόγο..
Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις τι θέλω να πω.
Δεν ειναι παντα ευκολο να καταλαβει κανείς τον άλλον..
Καλημερα και καλο ΣΚ γλυκιά μου Μοβ
Όλοι εκεί ησυχάζουμε.. στη μικρή μας πατρίδα. Στη δική μας μικρή πατρίδα.
Καλημέρα.
αγαπημένε μου poet...
σ΄ αυτήν αφιερωμένα όλα...
τα λόγια...η ψυχή....
στη μικρή μας πατρίδα
μνημείο του άγνωστου ονείρου
καταθέτουμε στεφάνια πλεγμένα με τις στιγμές του πόνου...
ένα απέραντο στρατόπεδο η ψυχή
γεμάτο από πεσόντες πόθους...
την καλημέρα μου Μανώλη...
καμιά φορά και οι λέξεις
οι όμορφα ντυμένες
σφηνώνονται σα σφαίρες στην καρδιά μας...
ωστόσο
κανείς δεν μπορεί να σκοτώσει
τα όνειρά μας Μαρία...
μόνο εμείς οι ίδιοι
σου εύχομαι ένα όμορφο σαββατόβραδο...
σ΄όλη μας τη ζωή την αναζητούμε
σε ταξίδια σε δρόμους σε βλέμματα
πόσα ταξίδια έχουμε κάνει γι΄ αυτήν
πόσες λαθεμένες διαδρομές
μόνο αν τη βρούμε ησυχάζει η ψυχή μας...
προορισμός μιας ολόκληρης ζωής
την καλησπέρα μου Jacki
Αυτή η μικρή πατρίδα, η ψυχή, που προσπαθεί ψηλά να πετάξει μ' ένα όνειρο στα φτερά της κάθε μέρα μα κάθε μέρα τουφεκίζεται!
Καλό βράδυ Μωβ
επιμένει όμως pandora μου...
στους λαθροθήρες των ονείρων
να επιβάλλει πρόστιμο αφλογιστίας...
καλό βράδυ...
αλλη μια θυσια για εκεινη την πατριδα που μας εξορισε...κι εμεις εκει να επιμενουμε να γυρισουμε πισω λες κι εκει θα βρουμε οτι χασαμε...
κι ομως θαρρω πως κανεις δεν θα μας αναγνωρισει πια σαν φτασουμε...τοσο μας αλλαξε το ταξιδι μας το μοναχικο...
τα νεραιδενια μου φιλια αφηνω...!
αυτή είναι η μικρή πατρίδα ναϊάδα μου
δεν μας εξόρισε...εμείς μεταναστεύσαμε...
αυτή όμως μας ακολουθεί πιστά
είναι η πόλη που μας ακολουθεί όπως θάλεγε κι ο ποιητής...
"έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες
στην κόχη ετούτη τη μικρή
σ΄ όλη τη γη τη χάλασες"
*Το πιο μακρύ ταξίδι μου
εσύ...*
Δεν έχω να πω τίποτα, λατρεμένο.
Καλημέρα.
ΩΡΑΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ.ΟΜΟΡΦΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΚΑΛΟΝΤΥΜΕΝΕΣ ΜΕ ΗΡΕΜΙΑ ΚΑΙ ΓΛΥΚΗΤΗΤΑ.
ΓΛΥΚΥΤΗΤΑ ΤΟ ΣΩΣΤΟ.ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.
κι ακόμα πιο μακρύ...
το ταξίδι μέσα μας
καλησπέρα Σοφία
JK in your life...
καλώς ήρθες στις μωβ στιγμές μου
σ΄ ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια...
οι παλάμες των χεριών
επιφάνειες ανάλογες του τόπου μας
και σχηματοποιημένες ανάλογα.
καλημέρα Μωβ
...τα αποτυπώματά τους ακολουθούμε μια ζωή...
μη τύχει μείνουμε μισοί...
να συνταιριάξουν τα χέρια με τα χέρια
τα μάτια με τα μάτια
σε ψυχές καθρέφτες...
την καλησπέρα μου Δημήτρη Δικαίε...
Δημοσίευση σχολίου