Το αίμα νωπό ακόμα στη σκέψη έσβησε τα χαμόγελα έκαψε όνειρα στο δρόμο για το πουθενά άλλη μια θυσία στο βωμό του τίποτα έτσι απλά έσβησε μια φωτιά που ακόμα τη σπίθα της βλέπουμε στις αναζωπυρώσεις του σήμερα. Καλή σου μέρα γλυκιά μου μωβ.
μια πυρκαγιά που έκαψε λίγο απ΄τα όνειρά μας.. μα που έβαψε επιτέλους τον ορίζοντα με το χρώμα της αντίστασης κι αν η καρδιά μας ράγισε από τη στάχτη των καμένων ονείρων ξαναγεννιέται σπίθα σπιθα η ελπίδα... Ας μην ξεχαστεί λοιπόν...
σας ευχαριστώ για τις όμορφες λέξεις-σκέψεις σας....
8 σχόλια:
Πυρκαγιες που θα αναβουν και θα σβήνουν.
Πυρκαγιες που θα αφηνουν σταχτες και μεις θα τις μαζεύουμε και θα δημιουργουμε νεες ζωες..
Γιατί, καλέ, το καημένο το πουλάκι;
Κάτω απ’το φως του φεγγαριού
σ’έναν ρυθμό ακίνητης πορείας
στις διαθλάσεις του φωτός
στάζει θρόμβους λαμπερούς το αίμα
και αφρίζει στους λυγμούς
και χύνεται στις υπάρξεις μας
και στις καρδιές ραγίζει την ομίχλη
"Οι φλόγες διεγείρουν
ανάσες κι αισθήσεις
και χρωματίζουν με πάθος
το χάραμα.."
Καλημέρα Μωβ του άφατου πάθους..
Για φαντάσου
να μην αφήναμε την γλυκιά απαξίωση
να μας τυλίγει
όπως το φίδι τύλιγε τον μικρούλη
Μόγλη
αλλά στάχτη να την παραδίδαμε
στους πραγματικούς ιδιοκτήτες της
Την καλησπέρα μου Μωβ
Το αίμα νωπό ακόμα στη σκέψη
έσβησε τα χαμόγελα
έκαψε όνειρα
στο δρόμο για το πουθενά
άλλη μια θυσία
στο βωμό του τίποτα
έτσι απλά έσβησε μια φωτιά
που ακόμα τη σπίθα της βλέπουμε
στις αναζωπυρώσεις του σήμερα.
Καλή σου μέρα γλυκιά μου μωβ.
πες μου
ποιος θα αφόριζε μία ασίγαστη
επιθυμητή ελευθερία που
θα ομοίαζε μ' ατύχημα;
σε λίγο καιρό ίσως;
ας μην ξεχαστεί
ας μην το θάψουμε ποτέ
καλημέρα, Μωβ
μια πυρκαγιά που έκαψε λίγο απ΄τα όνειρά μας..
μα που έβαψε επιτέλους τον ορίζοντα με το χρώμα της αντίστασης
κι αν η καρδιά μας ράγισε
από τη στάχτη των καμένων ονείρων ξαναγεννιέται σπίθα σπιθα η ελπίδα...
Ας μην ξεχαστεί λοιπόν...
σας ευχαριστώ για τις όμορφες λέξεις-σκέψεις σας....
Δημοσίευση σχολίου