-->
"Οι σύντροφοι δεν πεθαίνουν, κατοικούν στο βάθος των δρόμων,
Όποιον και να πάρεις θα τους συναντήσεις…"
σε θυμάμαι να διαβάζεις
καθαρά και δυνατά το μάθημα
στο ήσυχο πατάρι του Κοραή
κι όλο το φως να μένει στη φωνή σου
τριγύρω από ένα αόρατο σκάκι
εμείς -οι φίλοι -
άσπροι και μαύροι
κι ένα τσιγάρο στα αμήχανα δάχτυλα
να ανάβει τα φώτα
κόκκινα και σιωπηλά
πάνω στους πύργους
απέναντι από τα ματ σε θυμάμαι
με τα μάτια γεμάτα δάκρυα
και βραχνή τη φωνή
στη μεγάλη πορεία των δασκάλων
να τρέχεις οργισμένος
με τη βασίλισσα στα χέρια σου
***
μα ποιο μαύρο πιόνι
ποιο ανεπαίσθητο γιώτα
διέσχισε τα άσπρα τα τετραγωνάκια
κομμάτιασε τον αγώνα σου
και τον έκανε αγωνία;
και πώς εκτροχιάστηκαν
έτσι ξαφνικά
όλα σου τα άλογα
και οι οπλές των μελλούμενων
πώς παγιδεύτηκαν
σ΄ αυτό το «θα» του θανάτου
που για «θα» των θαυμάτων λογιζόταν;
και πώς κλαίμε όλοι εμείς σήμερα
-οι φίλοι-
άσπροι και μαύροι
στη δική σου διαδήλωση
χωρίς ματ…
χωρίς δακρυγόνα …
ανοχύρωτοι βασιλιάδες του εφήμερου
καλεσμένοι στην πιο σπουδαία παρτίδα
με μια μόνο κίνηση
ματ
στη σκακιέρα της ζωής σου…
(στο συνάδερφο, φίλο και συναγωνιστή Σπύρο που έφυγε την Κυριακή και δεν πρόλαβα να τον αποχαιρετήσω)
7 σχόλια:
Συγκλονιστική η ανάρτησή σου "μωβ"...
Τί σύμπτωση...το πρωί διάβαζα σε μια ηλεκτρονική εφημερίδα της Ηλιούπολης, ένα εξαιρετικό αφιέρωμα από συμπολίτη μας για τον αγωνιστή, Σπύρο Μαρκόπουλο...
Πόσο μικρός είναι ο κόσμος!
Καλό ταξίδι στο φίλο και συναγωνιστή σας...
ΟΛΓΑ
“Ο Σπύρος δεν είναι πια μαζί μας. Θα τον αποχαιρετίσουμε αύριο 14 Απρίλη 14 Απρίλη 3.30 στο Νεκροταφείο Παπάγου. Ο αδερφός του Νίκος Μαρκόπουλος”, 13/4/2009, 12.47μμ.
το μήνυμα που δεχτήκαμε στο κινητό όλοι οι φίλοι "άσπροι και μαύροι" για το χαμό του...
καθε φορα με μαγευεις ολο και περισσοτερο...
ποσα κρυβεις μεσα σου...και τι εκπληκτικος ο τροπος σου να μας μεταφερεις συναισθηματα και εικονες..βλεπω μεσα απο εσενα αλλα θυμαμαι ισως κ δικα μου βιωματα!
να εισαι καλα..και να θυμασαι τον ανθρωπο αυτον..
καλο πασχα...
Nα ειστε ολοι καλα οσοι τον γνωρίσατε και να τον θυμαστε με αγαπη.
Εκείνος έκανε τη δική του Ανάσταση λίγο νωρίτερα...
Καλό Παράδεισο και καλή Ανάσταση στο Σπύρο των θαυμάτων και του αγώνα.. Συγκλονιστικό.
O Σπύρος ήταν σύντροφός μου. Κι ας μην τον γνώρισα ποτέ. Το ξέρω από τη συγκίνηση, από την έμπνευση, από τον πόνο σου, Τζούλια.
Καλό ταξίδι στο άπειρο, Σπύρο. Θα αγωνιζόμαστε κι εμείς ως την τελευταία στιγμή. Όπως εσύ.
Τον Σπύρο δεν τον ήξερα αλλά είναι σαν να τον βλέπω μέσα από τους στίχους σου. Ας είναι καλά εκεί που είναι και εμείς θα συνεχίσουμε τον αγώνα που άφησε πίσω του.
Δημοσίευση σχολίου