Είναι ρευστές τούτες οι μέρες
Έχουν το σχήμα των φθινοπωρινών φύλλων
Βάφουν χρυσοκίτρινο τον ορίζοντα
Επαίρονται για την εφήμερη επικράτειά τους
Κι ύστερα σήπονται στην ανυπαρξία τους
Καμιά μέρα
Καμιά εποχή
Μόνο τα χρώματα της σέπιας αντέχουν
3 σχόλια:
Yπέροχη φωτογραφία και ένα βήμα ακόμη στην ανοδική ποιητική πορεία σου. Μπράβο, Τζούλια.
Αγαπημένη εποχή το φθινόπωρο
προσομοιάζει με τη μελαγχολία
της ψυχής που ακουμπά στα ξερά φύλλα
Μου άρεσε η ματιά σου
φιλί
Τόλη και Ελένη, σας ευχαριστώ!!!
Δημοσίευση σχολίου