δεν είναι δύσκολο αυτό το πρόβλημα
είναι πάντα ανέφικτες οι λύσεις
να βρω μια πιο φωτεινή στιγμή
το κάτι που γυαλίζει μέσα στο μάτι του κυκλώνα
ή της τρέλας την κραυγή που σκίζει τη νύχτα
δεν είναι αποτρόπαιο αυτό το έγκλημα
είναι που αναβάλλω συνεχώς τον φόνο
ζητώντας ένα πιο κοφτερό μαχαίρι
το βλέμμα της τίγρης όταν ορμάει επάνω μου
ή της αλλοτινής σου λάμψης το ατσάλι
δεν είναι αλλόκοτη αυτή η πολιτεία
είναι που πάντα χάνω το βηματισμό μου
επιχειρώντας μια πιο σταθερή ισορροπία
σαν ακροβάτης που παραπατά στο χειροκρότημα
ή σαν μικρό παιδί που χάθηκε στο δάσος
7 σχόλια:
σαν ακροβάτης που παραπατά στο χειροκρότημα
ή σαν μικρό παιδί που χάθηκε στο δάσος
Ωραία εικόνα ..
Καλό βράδυ..
Συμφωνώ με την Έλενα. Θαυμάσιο το τέλος του ποιήματος.
Tζούλια μου,πραγματικά υπέροχο το τέλος του ποιήματος!
Δικαιούσαι πολλά φιλιά!
Kαλως σε βρήκα!
Με στελνει η Ολγα....
Πολυ ομορφο και το ποιημα και το ιστολογιο σου γενικα! Καλη συνεχεια! Αν θελεις περνα καμια βολτα κι απο το δικο μου..ελπιζω να σου αρεσει και να προστεθεις στην παρεα μας. Θα χαρω!
Σας ευχαριστώ, Έλενα, Τόλη, Όλγα και Ρίκη!
Καλώς ήρθες logos_en_drasei!
Διάβασα όλες τις εδώ ποιητικές στιγμές σας. Μου άρεσαν: Τρυφερές ευαίσθητες και μοβ. Ακόμα κι αυτές οι στιγμές και οι ώρες των σπαραγμών δεν είναι οδυρμοί παρά θροΐσματα του τελευταίου ανέμου στα φύλλα της ψυχής, γαλήνια.
Ξεχώρισα μερικές από αυτές ως ολοκληρωμένες συνθέσεις έμπνευσης και ποιητικής αισθητικής. Σημειώνω, παραδειγματικά: Κιβωτός του ονείρου, Ομώνυμα πλάσματα, στίξη, Οδηγίες προς τους επίδοξους ποιητές.
Τέλος, ιδιαίτερα μου άρεσαν ορισμένα αποσπάσματα ποιημάτων σας. Μεταφέρω εδώ μερικά:
" τόσα καράβια μισοπέλαγα / κι εσύ ναυάγησες/στο σεληνόφως μιας επιθυμίας"
"Άκου πως/ ανασαίνει αυτός /ο στίχος χρώματα..."
"χίλια πλεούμενα χρωματιστά.../ κι εμείς.../ ασπρόμαυροι από / γυαλί και χάδι..."
Χαίρομαι που σας γνώρισα.
Βαγγέλης Φίλος
Δημοσίευση σχολίου