όλη τη νύχτα
δυο μικροί αρουραίοι
ροκάνιζαν τα απομεινάρια της μέρας
τα μπουκάλια στο πάτωμα
το κουτί με την αγάπη μισοφαγωμένο
τα ποιήματα είχαν όλα κρυφτεί
στο κουτάκι της ζάχαρης
τίποτε δεν ήταν στη θέση του
ένα κουταλάκι του καφέ μόνο
αποζητούσε την πίκρα του
όταν το αχ μιας αχτίδας
τρύπωσε από τη σπασμένη γρίλια
τίποτε δεν ήταν στη θέση του
14 σχόλια:
Πάρα πολύ όμορφο!
Με ζουμί..
σαν ώριμο φρούτο!
Αυτό ΕΙΝΑΙ ποιήμα!
Όση πίκρα κι αν κουβαλάει, αυτή η λιγοστή ζάχαρη μου έκανε την εικόνα ροζ.
Καλημέρα Τζούλια :)
Πολύ θλιμμένο ποίημα και εικόνα. Να ελπίζουμε σε ένα χαμόγελο;
Στρατή ευχαριστώ πολύ...
ώριμα φρούτα, που πέφτουν από το δέντρο, τα ποιήματα... πολύ όμορφα λόγια...
Μαρία έπιασες ένα από τα τρία σκοινιά του πηγαδιού... το κουτί της ζάχαρης... Τα άλλα είναι τα κομμάτια της αγάπης που έμειναν και το αχ της πρωινής αχτίδας...
καλημέρα!
πάντα μετά τη θλίψη έρχεται ένα χαμόγελο...
πλατύ και λαμπερό για σένα...
Πολύ όμορφο ...
Barbara & Rhoda
Kαλώς σε βρίσκω μωβ !
:)
η φωτογραφια και το κειμενο ειναι εκπληκτικα.Μου φανηκαν πολυ εγω.
Mωβένια μου,άπλωσες πάλι τη γοητευτική σου σκέψη και έφερες πολλές εικόνες στο μυαλό μου...
Αν και το διάβασα λιγο καθυστερημένα, δεν εχασε την ομορφιά του.
Καλό φθινόπωρο...
καλώς ήρθες negentropist...
Χαίρομαι me and my, θα περάσω από το ιστλόγιό σου να σε γνωρίσω!
Όλγα μου καλή χαθήκαμε και μου λείπει η αύρα σου!
Σκορπιέ, μην ανησυχείς κι εγώ πολύ σπάνια περνάω και μου λείπει αυτή η γειτονιά...
Ευχαριστώ πολύ!
Δημοσίευση σχολίου