πάντα
εκεί γυρίζω
στην
υγρή αποθήκη
με
μια αρμαθιά δισταγμών
μπροστά
στη σκουριασμένη πόρτα
να
σκάβω λαγούμια
ν’ ανοίγω
ρωγμές στο σκοτάδι
να
ανάβω τα ποιήματα
πάντα
εκεί γυρίζω
αναζητώ
ένα στίχο
ένα
φως
-ένα
μονόξυλο-
να
με ταξιδέψει
πέρα
από την άνυδρη σιωπή
στα
ανθισμένα λιβάδια του μέλλοντος
2 σχόλια:
υπέροχη γραφή...
κι άναψες ένα υπέροχα νοσταλγικό ποίημα...
γλυκό φιλί, κρητικό
και όλη τη θετική μου ενέργεια για την αυριανή βραδιά :-)
Δημοσίευση σχολίου