(artwork by Ben Hassett)
Να πιστέψω όλα τ’ απίστευτα
Να δω τ΄
αόρατα, τα μυστικά
Να γευτώ τ΄
άγευστα
Να νιώσω την
πιο ανεπαίσθητη εμμονή
Να κλάψω τ΄
άκλαυτα
Να φύγω ύστερα
από αυτά
Να πάω στ΄
άλλα
Τα ξένα
Τ’ αλλότρια
τα μακρινά
Να
Να
Να ξηλώσω
επιτέλους τούτη τη ραφή
Στο στρίφωμα
του χρόνου
Να καώ με το
τσιγάρο
Που δεν
κάπνισα ποτέ
Να σβήσω
ό,τι έγραψα
Να ζήσω
Ό,τι και
όπως ποτέ δεν έζησα
Στα σκοτεινά
Και κάποιος να
μ΄αγαπάει έτσι
Αληθινά
6 σχόλια:
καταπληκτικό
"να μη φοβάμαι .. "
Αν ζήσεις έτσι .. αν ανασύρεις από τα βάθη σου τόση στοργή για τον εαυτό σου ώστε να του προσφέρεις όσα ονειρεύεται..
μόνο αληθινή θα είναι η αγάπη
και όχι μόνο από "κάποιον" ..
Όμορφα αποδίδεις το φόβο της έκθεσης
κι ακόμη πιο όμορφο το ¨φωτεινά¨ που σιωπηλά ζητάς..
Νάντια σ΄ευχαριστώ!
...όταν ένα σχόλιο ξεγυμνώνει έτσι τις λέξεις μου -έστω και ανώνυμο- με συγκινεί πολύ. Ευχαριστώ!
Δικό μου το ευχαριστώ, γι αυτά που διαβάζω..
Κατερίνα Σ. (η βιασύνη του ανώνυμου σχολίου:-) )
....Να ξηλώσω επιτέλους τούτη τη ραφή Στο στρίφωμα του χρόνου. !!!!!!!!!! Της πάλης ξεκίνημα, νέοι αγώνες.........
Δημοσίευση σχολίου