Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012

πατάτες μ΄αυγά





όλη τη νύχτα ταξίδευα με το τρένο
να την προλάβω
τη βρήκα ανάμεσα σε σπασμένους αμφορείς
-έλα να παίξεις με τα χρυσά νομίσματα-
μου είπε
όπως τότε που ήμουνα παιδί

ένα πουλί φτερούγισε ανάμεσα στα μαλλιά της
μάλλον θαλασσοπούλι
αν και ποτέ της
δεν είχε δει την ασημένια θάλασσα

στα μάτια της δυο καράβια ναυαγισμένα
δυο απώλειες τα μάτια της
στα χέρια της τα ροζιασμένα
που ξεχορτάριαζαν κήπους και μνήματα
τώρα φύκια και κοράλια στραφταλίζουν

τη θάλασσα ποτέ δεν είδε η γιαγιά μου
η ζωή της όλη όμως μια φουρτούνα
μελανά τα χείλη της προ(σ)φέρουν την αγάπη
-να σου τηγανίσω πατάτες μ’ αυγά;-

όπως τότε που ήμουνα παιδί
στην αποθήκη
κρυφά από τη μαμά

2 σχόλια:

ποιώ - ελένη είπε...

"στα χέρια της τα ροζιασμένα
που ξεχορτάριαζαν κήπους και μνήματα
τώρα φύκια και κοράλλια στραφταλίζουν"

ποιητικότατο!!!!

φιλιά

Τζούλια Φορτούνη είπε...

Ελένη μου σ΄ευχαριστώ...
έτσι ποιητικά ήταν τα χέρια της γιαγιάς μου...