ήταν ασαφές το περίγραμμα
και πολύ θολά τα χρώματα
χρόνια οι συντηρητές έξυναν με τα νύχια τους
το περίτεχνο κόσμημα στο λαιμό μου
για να μπορούν να πουν
με βεβαιότητα πια
πως τούτο δω το μενταγιόν
έχει πολύτιμα πετράδια
μα εγώ πάντα σε φορούσα πάνω μου
χωρίς να ξέρω την αξία σου
ήσουν όλη μου η ζωή
σε μια προϊστορική (σ)τοιχογραφία
1 σχόλιο:
πολύ μου άρεσε Τζούλια μου!!
Δημοσίευση σχολίου