(artwork by Karen Hollingsworth)
Υπάρχουν λέξεις ανεπαίσθητες
Όπως χρόνος και στιγμές
Πώς μετριέται κάτι που δεν υπάρχει;
Υπάρχουν λέξεις επικίνδυνες
Όπως έρωτας και πάθος
Πώς περνάει κανείς αλώβητος
Τις Συμπληγάδες;
Υπάρχουν λέξεις κοφτερές
Όπως πόνος και οργή
Πώς ξεγλιστρά κανείς
Σε ματωμένο οδόστρωμα;
Μα η λέξη η πιο θανατερή
Αυτή που μέσα μας ουρλιάζει
Την ακούμε μόνο τα μεσάνυχτα
Όταν τρίζουν οι αλυσίδες της
Πώς αναμετριέται κανείς με το φόβο;
Σαν κάποιος να ξεκλειδώνει μια πόρτα
Και να ξέρει πως θα βρει όλα
Όσα άφησε εκεί
Σκεπασμένα με άσπρα σεντόνια
Μες στη σκόνη
Υπάρχουν λέξεις ανώδυνες
Όπως τα δυο κοράκια που εποικούν στα άψυχα
Μπήκαν από τον ανοιχτό φεγγίτη
3 σχόλια:
Μα η λέξη η πιο θανατερή
Αυτή που μέσα μας ουρλιάζει
Την ακούμε μόνο τα μεσάνυχτα
Όταν τρίζουν οι αλυσίδες της
Πώς αναμετριέται κανείς με το φόβο;
Σαν κάποιος να ξεκλειδώνει μια πόρτα
Και να ξέρει πως θα βρει όλα
Όσα άφησε εκεί
Σκεπασμένα με άσπρα σεντόνια
Μες στη σκόνη
Εξαιρετικά δυνατό κείμενο
Είναι τόσο φρέσκο που δεν τολμώ να το ξαναδιαβάσω, όμως χαίρομαι που η "δύναμη" ή η αδυναμία του αγγίζει κάποιον. Βασίλη ευχαριστώ!
Mη φοβάσαι που φοβάσαι, φίλος με τον φόβο νάσαι.... Ρασούλης
Δημοσίευση σχολίου