φευγαλέοι εραστές
μ΄ ένα κλικ αυταπάτης
κρέμονται σε επιτύμβιες οθόνες
υγροί virtual στεναγμοί
ανέγγιχτοι άτολμοι
μάρτυρες μιας demo λύπης
με αισθητήρες δακρύων
ποθώντας και διστάζοντας
με το κέρμα μιας ανομολόγητης ευκαιρίας
στο χέρι
ποθώντας μα διστάζοντας
και μια μνήμη γονδολιέρισσα
να πηγαινοέρχεται ακατάπαυστα
στα κανάλια της αρχέγονης επιθυμίας:
να γνωρίζεις
να τολμάς
να πεθαίνεις
κι ας πεθαίνεις
πέφτοντας από γέφυρες
χωρίς trial ματαιοδοξία
και fake ταξιδιωτικούς οδηγούς
η aqua alta θα πλοηγήσει την τέφρα των στιγμών
στην άμπωτή της θα συλλέξετε
τους μίσχους των λόγων μου
και σε full version
βενετσιάνικης νοσταλγίας
την ψυχή μου
15 σχόλια:
Παλιές καλές εποχές...
Να ξερες τι μου θύμισες...
ή καλύτερα να ξερες πόσο με σκότωσες!
Βενετία!!!
Η δεύτερη επιλογή μου μετά το Παρίσι. Δέκα και πάνω φορές πάντα καλοκαίρι. Θα ήθελα να ήμουν εκεί και στο καρναβάλι η/και να τσαλαβουτήξω στην πλημμυρισμένη πλατεία Αγίου Μάρκου ένα χειμώνα.
Καλημέρα.
Υπέροχο...
να γνωρίζεις
να τολμάς
να πεθαίνεις
κι ας πεθαίνεις…΄
αυτό δεν είναι το νόημα του έρωτα, το νόημα της ίδιας της ζωής τελικά...
φιλιά!!!!
Ε-ξαι-ρε-τι-κό...
Τζούλια...
Είναι πραγματικά υπέροχο...
Στιβαρό, εκκωφαντικό...
Και με κείνη τη λεπτότητα, τη μαγεία τη διαφανή των εικόνων.
Αλήθειες...Μνήμες...
Όλα τούτα που, όπως λέει κι η Μαρία, "σκοτώνουν", πληγώνουν.
Ξαφνιάζει τ' άρωμα των αναθυμιάσεών τους...
Υπέροχο, "νονά"! &:-)
Εγώ Τζούλια μου δε θα πω για το βιβλίο του Τόμας Μαν, ούτε για την ταινία του Βισκόντι τα οποία είναι αναμφισβήτητα masterpiece. Δε θα σταθώ ούτε στις υπέροχες φωτογραφίες σου θα σταθώ στο ποίημα, που απ' ότι κατάλαβα είναι δικό σου. Αποδεικνύει ένα ακόμη ταλέντο σου, την ποίηση.
οι παλιές καλές στιγμές ενίοτε "σκοτώνουν" Μαρία μου...
καλό απόγευμα
ποτέ δεν είναι αργά Ντίνο μου...
εύχομαι να δεις την αγαπημένη σου πόλη και στις άλλες εποχές...
ναι thumbelina αυτό είναι το νόημα της ζωής...κι ας πεθαίνεις...
καλό βράδυ
Χαρά μου είναι η δική μου αίσθηση από αυτήν την παράξενη πολιτεία...
οι εικόνες που φώναξαν μέσα μου δυνατά....
έντονα συναισθήματα, ακατέργαστα...
ανακατεμένες μνήμες και αλήθειες...
σαν ένα αλλόκοτο όνειρο...
καλό βράδυ...
Ίζα μου εγώ όμως θα πω και για το βιβλίο του Μαν και για την ταινία του Βισκόντι...
Είχα διαβάσει το βιβλίο και το είχα λατρέψει γύρω στο 1987 (αφού είχα μαγευτεί πρώτα από την ταινία του Βισκόντι). Πολλά χρόνια αργότερα όταν πρωτοαντίκρισα την πολιτεία αυτή (2001 ή 2002) ήταν σα να ζωντάνεψε ξαφνικά η ατμόσφαιρα του βιβλίου...
αν και οι προσδοκίες μου ήταν να συναντήσω μια πόλη ρομαντικά μελαγχολική, την ένιωσα σαν μια πόλη του θανάτου. Είναι σαφείς λοιπόν οι επιροές μου από το βιβλίο σ΄αυτό μου το κείμενο... κι αν κατάφερε να σε συγκινήσει χαίρομαι ιδιαίτερα...
καλό βράδυ!
φευγαλέοι εραστές μ΄ ένα κλικ αυταπάτης
ποθώντας και διστάζοντας
στα κανάλια μιας αρχέγονης επιθυμίας:
να γνωρίζεις
να τολμάς
να πεθαίνεις
υποκλινομαι!!!!!!!!!!!
καλο βραδυ ευχομαι
Ιδιαίτερη η ατμόσφαιρα που δημιούργησες Τζούλια μου!
Έχω πολλά ,να θυμηθώ απ΄τη Βενετία την οποία επισκέφθηκα πριν 26 χρόνια...
Αυτό που με έκανε να χαίρομαι για σένα, είναι η τωρινή μου επίσκεψη, στις μωβ στιγμές σου.
Εξαιρετικό βρίσκω το ποίημα σου Τζούλια μου.
Απλά εξαιρετικό!
Καλημέρα γλυκιά μου!
σ΄ευχαριστώ tommynrene,
μια γλυκιά καληνύχτα...
όποιος πάει σ΄αυτή την πόλη έχει πολλά να θυμηθεί Όλγα μου...
και μόνο η θύμησή της δημιουργεί την ατμόσφαιρα που λες...
σ΄ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια σου...φιλάκια πολλά!
Ενα διαφορετικό ποίημα. Ενα ποίημα που παντρεύει την ψηφιακή μας αποχή με μια άλλη, νοσταλγική, που όσα Gbytes και αν δημιουργηθούν δεν θα σβήσει από το μυαλό μας.
Αναπάντεχο !!! [μετά από καιρό που είχα να μπω στα blogs]
Να έχεις ένα καλό βράδυ
Δημοσίευση σχολίου