Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2012

ποιητές



photo by Andead (deviantart)

κι όταν το ποίημα έρχεται
πάλι κρύβονται
πάλι την περιμένουν
σ΄ ένα δάσος σκοτεινό
αποκτούν ρίζες και φυλλώματα
ψάχνουν ουρανό

τι κι αν ξόβεργες στήνει
πάντα η έμπνευση
ακίνητη
με μάτια αιχμηρά
πίσω από τους θάμνους
ελλοχεύει η ματαιότητα

1 σχόλιο:

Poet είπε...

Λιτό και δυνατό ποίημα. Να και μία άλλη εκδοχή του τέλους:

«τι κι αν ξόβεργες στήνει/ πάντα η ματαιότητα/με μάτια αστραφτερά/ πίσω απ' τους θάμνους/ ελλοχεύει αμετανόητη η έμπνευση»